(කෙළින් ම සිංහල අනුවාදය වෙත යන්න.)
Summary
This essay is my self-reflection, as a young person, about the pre Covid-19 society and Covid-19 society of Sri Lanka. There has been a vast change in Sri Lankan society during this covid-19 pandemic. As we are a developing country this pandemic hits everyone’s life. However, when I reflected on lives during Covid-19 I found that there are many positive impacts of the pandemic as well in Sri Lankan society. Before Covid-19 it was totally a different world where there were so many selfish people working for only personal gain. The intention of this paper was to share my observations and perspectives that we can think on matters like Covid-19 pandemic in a positive manner if we look on things in unique ways.
Context
The Covid-19 pandemic has provided me and others opportunities to see our own lives differently. I decided to write about my experiences to give a proper understanding about the things that have happened during the pandemic as well as to reflect on how and why things have happened in ways that I did not imagine. Moreover, I wanted to share my thoughts and ideas with readers to help align future post-pandemic actions with our values and the lessons learned from our experiences with the pandemic.
Think on matters positively: The impact of Covid-19 in Sri Lankan society
Introduction
This article addresses the spread of Covid-19, with an emphasis on the pandemic’s impact on Sri Lankan life and society. In writing this, I want to offer the perspective of a Sri Lankan secondary school student and to share some thoughts I hope will make readers feel stronger when they are down and discouraged about the pandemic. I wish to focus on these difficult times from some different angles that I hope will be helpful.
As the pandemic began to spread in Sri Lanka along with discussions of ‘what can be done’, I remember saying to my school teacher that young people can’t change the society. As the weeks and months went by, however, my view began to change, and I now believe that we can change society. I believe that what is needed is to embrace our uniquenesses and to recognize the opportunities we now have to make significant changes.
In my view, coronavirus is a chance given to us by our Mother Nature to fix what has gone wrong in our lives. If we look at the situation from this angle, we can realize how this world wants to see changes in human attitudes and behaviors. We also see how in many ways the impact of Covid-19 highlights these needed changes.
Pre-Pandemic: What Had Gone Wrong?
As the world has developed technologically, a generation of senseless people has emerged. In the technological society, we can see that people know how to operate electronic devices but when it comes to understanding human emotions and senses they are lost. They have touchpads and other types of equipment that respond and are sensitive to our touch, but we lack awareness of key differences between animals and machines. The technological orientation leaves most people feeling limited and caged in. For young people it is a rat race where everything happens between home, school and tuition. We had become a generation with robotic emotions. While our five senses came naturally to us previously, in the technological world we have to be taught to use them. In this section I discuss three aspects of pre-pandemic life that stood out to me: Self-improvement, lives of children, and pollution
Self-improvement in the era of rat-race. People race behind money and compete in a rat race which begins from the day a child is being born. Young people are continuously pushed to be better than someone else but do not compete with one’s self to be a better person. Self-improvement is not the focus. And while racing they have forgotten the importance of developing the creativity potential of the individual. People seem to prefer to be ‘duplicate followers’ rather than unique individuals. Overall, the light that usually shines within has dimmed and people have forgotten their uniqueness. In such a social environment, people become machines that are doing only what they are being programmed to do, that is work and earn money.
Lives of children. In a similar way, before the 20th century, children were used to playing and having a lot of fun. They had playhouses, climbed trees, and played hide and seek. Today, the rat race has brought a disappointing time in which play has been pushed aside. Competition to get ahead has replaced having fun with other children. Overall, it is shocking to see the insensitivity of the present generation as there are a great many people who are highly ambitious and selfish, working toward only their own personal gains.
Pollution. After World War II, globalization occurred and as a result environmental pollution increased. So the rivers, waterfalls and all other water systems became polluted. Natural forests have been reduced and the concept of artificial forests has begun to dominate. Most of the indigenous plants and animals have become extinct and their habitats have been destroyed. Then large scale factories started to be built, and unwittingly, people began to distance themselves from the natural environment. To survive we need oxygen which is produced by plants, but with humans’ heartless behaviors, even the air we breathe is polluted.
What Changes Do We See In The Pandemic?
The coronavirus has brought many changes to Sri Lanka. I want to highlight some changes I think are helping people break out of the robotic state that so many had fallen into.
Caring by social distancing. I observe that in these days people are thinking more of others, being more sensitive toward others’ tears and also are helping each other from the bottoms of their hearts. For instance, I see that people do keep their physical distance because they care about other people. In my view social distancing is closer to caring than an imposed health measure in this society.
Appreciation of natural environment. Nowadays in Sri Lanka most people are growing fruits and vegetables in home gardens, and this seems to have brought a renewed sensitivity towards the natural environment. There seems to be a greater awareness of beauty in the natural world, including the colors of flowers, butterflies and birds. Even though coronavirus has brought so many risks, it is a kind of gift that Mother Nature has given us to help us see the beauty of life apart from our busy schedules. Regarding destruction of the environment, much has changed as well. Factories are closed and vehicles are limited; as a result, pollution has been pushed back. People are not interfering as much with nature. In return, nature is giving us fresh air, adding beauty to our lives and bringing happiness to live together with each other. The beautiful environment is like a medicine that cures our pains.
Family lives. Parents are spending more time with their children apart from using electronic devices. Children seem to be having a chance to experience the real meaning of childhood. Many parents seem to think more now about developing their children’s emotions, beliefs, attitudes and behaviors. Likewise, children are demonstrating new attitudes of care for others and respect for the environment that they see in their parents’ attitudes and behaviors.
Educational technology. Even the place of technology in education has seen positive changes. Students have started learning through technological devices in important new ways. Previously we did not care about educational technology as something important to our education process. We only used it for happiness, to spend free time and so on. But because of coronavirus we now think a lot about online learning methods. As we are still a developing country many students in the country do not have the technological facilities to continue their learning. But the ones who do not have these facilities are now more aware of the importance to taking more steps to develop the level of Sri Lankan education. It is possible to see this new awareness as a really a good signal to achieve the name tag, “we are a developed country” one day.
Conclusion
Once the grass dies, rain brings it back to life. Coronavirus has brought death to our lives. It also has led us to question just about every aspect of our lives. It has handed us a record of our good deeds and bad deeds. Also it has showed us that only humans can change those bad deeds. The time which we spend at home due to coronavirus is a successful pathway to better understand the real purpose of life. In my view, the coronavirus has helped create real people who have emerged from the robotic state into which so many had fallen. It has left us a manual of realness to follow. That is, real life, real childhood, beautiful environment and much more. Now what we have to do is protect Mother Nature as much as we can. Parents make time to be with children, grandparents, and nature, which gives us the real meaning of life. As a student, I would like to emphasize that parents should spend more time with children and let them enjoy their childhood even for a short period of time every day.
At last I would like to request from you, the readers, if you gain something from this article, even a very little thing, please share that with another person. Remember, anything is possible if we get enough nerve. Believe in yourself and your unique capacity to help change the world. This is my reflection on Sri Lankan society, before and during this pandemic. It is possible for a person to be a positive force for a better world but we need courageous people with vision, perseverance and creativity. People and communities can be changed. Believe it and do not lose hope.
To cite this work, please use the following reference:
Shamini, U. (2020, December 16). Think on matters positively: The impact of Covid-19 in Sri Lankan society. Social Publishers Foundation. https://www.socialpublishersfoundation.org/knowledge_base/think-on-matters-positively-the-impact-of-covid-19-in-sri-lankan-society/
Copyrighted by Creative Commons BY-NC-SA
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
කරුණු කාරණා ගැන ධනාත්මක ව සිතන්න: ශ්රී ලංකා සමාජය කෙරෙහි කොවිඩ් -19හි බලපෑම
සාරාංශය
මෙම රචනාව, ශ්රී ලංකාවේ පූර්ව කොවිඩ් -19 සමාජය සහ කොවිඩ් -19 සමාජය පිළිබඳ ව, යෞවනියක ලෙස, මා කළ ස්වයං ප්රත්යවේක්ෂණයකි. මෙම කෝවිඩ් -19 වසංගතය තුළ ශ්රී ලංකා සමාජයේ විශාල වෙනසක් සිදු වී තිබේ. අප සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටක් බැවින්, මෙම වසංගතය සෑම කෙනෙකුගේ ම ජීවිතයට පහර දෙයි. කෙසේ වෙතත්, කොවිඩ් -19 සමයේ ජීවිත පිළිබඳ ව විමර්ශනය කළ විට, වසංගතයේ මෙන් ම ශ්රී ලංකා සමාජයේ ද ධනාත්මක බලපෑම් රාශියක් ඇති බව මට පෙනී ගියේ ය. කොවිඩ් -19 ට පෙර, මුළුමනින් ම වෙනස් ලෝකයක් වූ අතර, බොහෝ ආත්මාර්ථකාමී පුද්ගලයෝ පෞද්ගලික වාසි සඳහා පමණක් වැඩ කළහ. මෙම ලිපියේ අභිප්රාය වූයේ, අප අද්විතීය හා ධනාත්මක ආකාරයකින් කරුණු දෙස බැලුව හොත්, කොවිඩ් -19 වසංගතය වැනි කාරණා පිළිබඳ ව ධනාත්මක ව සිතිය හැකි බව අවධාරණය වන සේ, මගේ නිරීක්ෂණ සහ පර්යාලෝක බෙදා හදා ගැනීමයි.
සන්දර්භය
කොවිඩ් -19 වසංගතය මටත් අන් අයටත් අපේ ම ජීවිත දෙස වෙනස් ආකාරයකින් දැක බලා ගැනීමට අවස්ථාව ලබා දී තිබේ. වසංගතය තුළ සිදු වී ඇති දේ පිළිබඳ ව නිසි අවබෝධයක් ලබා දීමට මෙන් ම, මා නො සිතූ අයුරින් එය සිදු වූයේ කෙසේ ද? සහ එය එසේ සිදු වූයේ ඇයි? යන්න පිළිබඳ ව ප්රත්යවේක්ෂණය කිරීමට ද, මගේ අත්දැකීම් ගැන ලිවීමට මම තීරණය කළෙමි. එපමණක් නො ව, අනාගතයේ ඇති විය හැකි වසංගතවලට පසු අප ක්රියා කළ යුතු අයුරු ද ඒ සඳහා අපගේ සාරධර්ම හා වත්මන් වසංගතය පිළිබඳ අපගේ අත්දැකීම්වලින් ඉගෙන ගත් පාඩම් පෙළ ගැස්වීමට හැකි අයුරු ගැන ද, මගේ සිතුවිලි සහ අදහස් පාඨකයන් සමඟ බෙදා ගැනීමට මට අවශ්ය විය.
හැදින්වීම
මෙම ලිපියෙන් කෝවිඩ් -19 පැතිරීම පිළිබඳ ව ආමන්ත්රණය කරන අතර, වසංගතයෙන් ශ්රී ලාංකික ජීවිතයට හා සමාජයට සිදු වන බලපෑම ද අවධාරණය කරයි. මෙය ලිවීමේ දී, ශ්රී ලංකා ද්විතීයක පාසල් සිසුවියක ලෙස ඉදිරිය සඳහා දර්ශනයක් ඉදිරිපත් කිරීමටත්, වසංගතය පිළිබඳ ව අධෛර්යමත් වූ පාඨකයන්ට ශක්තිමත් බවක් දැනවීමටත් හැකි වෙතැයි මම විශ්වාස කරමි. මෙම දුෂ්කර කාලය කෙරෙහි විවිධ කෝණවලින් අවධානය යොමු කිරීමට මම බලාපොරොත්තු වෙමි.
“කළ හැකි දේ ?” පිළිබඳ සාකච්ඡා සමඟ, ශ්රී ලංකාව තුළ වසංගතය පැතිරෙන්නට පටන් ගත් විට, මා මගේ පාසල් ගුරුතුමාට, අප වැනි තරුණයින්ට සමාජය වෙනස් කළ නො හැකි බව පැවසුවා මට මතක ය. කෙසේ වෙතත්, සති හා මාස ගෙවී යත් ම, මගේ මතය වෙනස් වීමට පටන් ගත් අතර, දැන් අප වැනි තරුණ තරුණියන්ට සමාජය වෙනස් කළ හැකි බව මම විශ්වාස කරමි. අවශ්ය වන්නේ අපගේ සුවිශේෂතා වැළඳ ගැනීම සහ දැන් සැලකිය යුතු වෙනස්කම් කිරීමට අපට ඇති අවස්ථා හඳුනා ගැනීමයි.
මගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙන්, කොරෝනා වෛරසය යනු, අපගේ ජීවිතයේ සිදු වී ඇති වැරදි දේ නිවැරදි කර ගැනීමට, අපගේ සොබා දහම් මව විසින් අපට ලබා දෙන ලද අවස්ථාවකි. මෙම කෝණයෙන් අප අද මුහුණ දෙන තත්ත්වය දෙස බැලුව හොත්, මිනිස් ආකල්ප හා හැසිරීම්වල වෙනස්කම් කෙසේ විය යුතු දැයි ලෝකය අපට පෙන්වා දී ඇතැයි අපට තේරුම් ගත හැකි විය යුතු ය. කෝවිඩ් -19 හි බලපෑම මගින්, මෙම අවශ්ය වෙනස්කම් ඉස්මතු කරන ආකාරය ද අපි දකිමින් සිටිමු.
පූර්ව වසංගතය: සිදු ව ඇති වැරැද්ද කුමක් ද?
ලෝකය තාක්ෂණික ව දියුණු වී ඇති නමුදු, සන්වේදිතාවෙන් තොර මිනිසුන්ගේ පරම්පරාවක් බිහි වී තිබේ. තාක්ෂණික සමාජය තුළ, ඉලෙක්ට්රොනික උපකරණ ක්රියාත්මක කරන්නේ කෙසේ දැයි ජනතාව දන්නා නමුත් මිනිස් හැඟීම් සහ සංවේදීතා අවබෝධ කර ගැනීමේ දී, මිනිසා සතු ඒ දැනීම නැති වී යයි. මිනිස් අපගේ ස්පර්ශයට සංවේදී වෙන ස්පර්ශක පෑඩ් සහ වෙනත් ආකාරයේ උපකරණ ඇති නමුත් සතුන් සහ යන්ත්ර අතර ප්රධාන වෙනස්කම් පිළිබඳ ව අපට අවබෝධයක් නැත. තාක්ෂණික දිශානතිය, බොහෝ දෙනෙකුන් ව සීමිත හැඟීම්වලට කොටු කර ඇත. යෞවනයන්ට එය නිවස, පාසල සහ උපකාරක පන්ති අතර දුව යන මීයන්ගේ තරගයක් වැන්නක් බවට පත් ව ඇත. අපි රොබෝ හැඟීම් ඇති පරම්පරාවක් බවට පත් වී ඇත්තෙමු. අපගේ ඉන්ද්රියන් පහ, මීට පෙර ස්වාභාවික ව අප වෙත පැමිණි අතර, තාක්ෂණික ලෝකයේ දී ඒවා භාවිත කිරීමට අපට ඉගැන්විය යුතු ව තිබේ. මෙම කොටසේ දී පූර්ව වසංගත ජීවිතයේ කැපී පෙනෙන අංශ තුනක් සාකච්ඡා කරමි: ස්වයං-වැඩිදියුණු කිරීම, දරුවන්ගේ ජීවිත සහ දූෂණය යන අංශ යටතේ ය.
මීයන්ගේ තරග යුගයේ ස්වයං-වැඩිදියුණු කිරීම. දරුවකු ඉපදුණු දින සිට මීයන්ගේ තරගය ආරම්භ වන අතර, ඒ අනුව මිනිස්සු මුදල් පසුපස හඹා යති. යෞවනයන් ව අඛණ්ඩ ව වෙනත් කෙනෙකුට වඩා හොඳ වීමට තල්ලු කරවන නමුත් තම මනසින් හොඳ පුද්ගලයෙකු වීමට තම මනස සමඟ තරග කිරීමට යොමු නො කරයි. එනම් ස්වයං-වැඩිදියුණු කිරීම කෙරේ අවධානය යොමු නො වේ. පුද්ගලයාගේ නිර්මාණාත්මක හැකියා ධාරිතාව සංවර්ධනය කිරීමේ වැදගත්කම ඔවුන්ට අමතක වී ඇත. අද්විතීය පුද්ගලයන් වීමට වඩා මිනිසුන් ‘අනුපිටපත් හෙවත් කාබන් පිටපත් වැනි අනුගාමිකයන් වීමට කැමැත්තක් දක්වන බව පෙනේ. සමස්තයක් වශයෙන්, සාමාන්යයෙන් ඇතුළතින් ඉස්මතු වන බැබළීමේ ආලෝකය අඳුරු වී ඇති අතර මිනිසුන්ට ඔවුන් එකිනෙකාගේ සුවිශේෂත්වය අමතක වී ඇත. එවැනි සමාජ වාතාවරණයක් තුළ, මිනිසුන් ව කරන්නට සැලසුම් කර ඇති දේ පමණක් කරන, එනම් වැඩ කිරීම සහ මුදල් උපැයීමට පමණක් යොමු වූ යන්ත්රෝපකරණ බවට පත් ව ඇත.
දරුවන්ගේ ජීවිත. ඒ හා සමාන ව, 20 වන ශතවර්ෂයට පෙර, ළමයි සෙල්ලම් කිරීමට හා විනෝද වීමට පුරුදු ව සිටියහ. ඔවුන්ට සෙල්ලම් නිවාස ද ගස් නගින්නට අවස්ථා ද, හැංගි මුත්තන් සෙල්ලම් කරන්නට ද අවකාශ තිබුණි. අද, මී තරගය නිසා, බලාපොරොත්තු සුන් කරවන කාලයක් ඇති වී ඇති අතර එමගින් සෙල්ලම සහ ක්රීඩාව පසෙකට තල්ලු කර ඇත. වෙනත් දරුවන් සමඟ විනෝද වීම වෙනුවට, පළමු වැන්නා වී ඉදිරියට යාම සඳහා වන තරගය ආදේශ කර ඇත. සමස්තයක් වශයෙන් ගත් කල, වර්තමාන පරම්පරාවේ අසන්වේදිතාව දැකීම නිසා සිතේ කම්පනය ඇති වෙයි. මන්ද බොහෝ පුද්ගලයෝ ස්වකීය ම වූ අභිලාෂ සහ ආත්මාර්ථකාමී බව පමණක් තකමින්, තමන්ගේ පෞද්ගලික වාසි තකා පමණක් කටයුතු කරමින් සිටිති.
පරිසර දූෂණය. දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසු ගෝලීයකරණය සිදු වූ අතර එහි ප්රතිඵලයක් ලෙස පරිසර දූෂණය වැඩි විය. එබැවින් ගංගා, දිය ඇලි සහ අනෙකුත් සියලු ම ජල පද්ධති දූෂිත විය. ස්වාභාවික වනාන්තර අඩු වී ඇති අතර කෘත්රීම වනාන්තර පිළිබඳ සංකල්පය ආධිපත්යය දැරීමට පටන් ගෙන තිබේ. බොහෝ ආදිවාසී ශාක හා සතුන් වඳ වී ගොස් ඇති අතර ඒවායේ වාසස්ථාන විනාශ වී ඇත. එවිට මහා පරිමාණ කර්මාන්තශාලා ඉදි කිරීමට පටන් ගත් අතර, නොදැනුවත් ව ම මිනිස්සු ස්වභාවික පරිසරයෙන් ඈත්වීමට පටන් ගත්හ. නොනැසී පැවතීමට අපට ශාක මගින් නිපදවන ඔක්සිජන් අවශ්ය වන නමුත් මිනිසුන්ගේ හෘදයාංගම නො වන හැසිරීම් සමඟ අප හුස්ම ගන්නා වාතය පවා දූෂණය වේ.
වසංගතයෙහි අප දකින වෙනස්කම් මොනවා ද?
කොරෝනා වෛරසය ශ්රී ලංකාවට බොහෝ වෙනස්කම් ගෙනැවිත් තිබේ. බොහෝ වෙනස්කම්, මිනිසුන් වැටී ඇති රොබෝ තත්ත්වයෙන් මිදීමට, මිනිසුන්ට උදව් වනු ඇතැයි මට සිතෙයි. එසේ උදව් විය හැකි වෙනස්කම් කිහිපයක් ඉස්මතු කිරීමට මට අවශ්ය වේ.
සමාජ දූරස්ථභාවයෙන් සැලකිලිමත් වීම. මේ දිනවල මිනිසුන් අන් අය ගැන වැඩියෙන් සිතන බවත්, අන් අයගේ කඳුළු කෙරෙහි වඩාත් සංවේදී බවත්, ඔවුන්ගේ හදවතේ පතුළෙහි ම සිට එකිනෙකාට උදව් කරන බවත් මම නිරීක්ෂණය කරමි. නිදසුනක් වශයෙන්, මිනිසුන් අන් අය ගැන සැලකිලිමත් වන නිසා ඔවුන් කායික ව දූරස්ථ ව සිටින බව මට පෙනේ. මගේ මතය අනුව සමාජ දූරස්ථභාවය, මෙම සමාජයේ පැනවූ නීතිමය සෞඛ්ය පියවරකට වඩා, අන් අය ගැන සැලකිලිමත් වීම හා සම්බන්ධ ය.
ස්වාභාවික පරිසරය අගය කිරීම. වර්තමානයේ, ශ්රී ලංකාවේ බොහෝ අය, ගෙවතුවල පලතුරු හා එළවළු වගා කරන අතර, මෙය ස්වාභාවික පරිසරය කෙරෙහි නව සංවේදීතාවක් ගෙන එන බව පෙනේ. මල්, සමනලුන් සහ කුරුල්ලන්ගේ වර්ණ ඇතුළු ස්වාභාවික ලෝකයේ අලංකාරය පිළිබඳ වැඩි අවබෝධයක් ඇති බව ද පෙනේ. කොවිඩ් වෛරසය, කෙතරම් අවදානම් ගෙන ආවත්, අපගේ කාර්යබහුල කාලසටහනට අමතර ව ජීවිතයේ සුන්දරත්වය දැකීමට අපට උපකාර කිරීම සඳහා ස්වභාව ධර්මය විසින් අපට ලබා දී ඇති ත්යාගයකි. පරිසරය විනාශ කිරීම සම්බන්ධයෙන් ද බොහෝ වෙනස්කම් සිදු වී ඇත. කර්මාන්තශාලා වසා ඇති අතර වාහන සීමිතයි; එහි ප්රතිඵලයක් ලෙස වායු දූෂණය පසුපසට තල්ලු වී ඇත. මිනිසුන් සොබා දහමට එතරම් මැදිහත් වන්නේ නැත. ඊට ප්රතිවිරුද්ධ ව සොබාදහම අපට නැවුම් වාතය ලබා දෙමින් අපගේ ජීවිතයට අලංකාරය එක් කරමින් එකිනෙකා සමඟ එකට ජීවත් වීමට අවශ්ය සතුට ගෙන දෙයි. සුන්දර පරිසරය අපේ වේදනාව සුව කරන ඖෂධයක් වැනි ය.
පවුල් ජීවිත. ඉලෙක්ට්රොනික උපකරණ භාවිත කිරීමට අමතර ව දෙමාපියෝ තම දරුවන් සමඟ වැඩි කාලයක් ගත කරති. ළමා වියේ සැබෑ අරුත අත්විඳීමට දරුවන්ට අවස්ථාවක් ඇති බව පෙනේ. බොහෝ දෙමව්පියන් තම දරුවන්ගේ හැඟීම්, විශ්වාස, ආකල්ප සහ හැසිරීම් වර්ධනය කිරීම ගැන දැන් වැඩි වශයෙන් සිතන බව පෙනේ. ඒ හා සමාන ව, දරුවෝ තම දෙමව්පියන්ගේ ආකල්ප හා හැසිරීම්වල වෙනස්කම්වලින්, අන්යයන් කෙරෙහි සැලකිලිමත් වීමේ නව ආකල්ප ද පරිසරයට ගරු කිරීමේ රටා ද පෙන්නුම් කරති.
අධ්යාපන තාක්ෂණය. අධ්යාපනයෙහි ලා තාක්ෂණයට සතු ස්ථානය පවා ධනාත්මක ව වෙනස්කම් පෙන්වා තිබේ. වැදගත් වන නව ආකාරවලින්, සිසුන් තාක්ෂණික උපාංග හරහා ඉගෙනීම ආරම්භ කර ඇත. මීට පෙර අප අධ්යාපන තාක්ෂණය අපගේ අධ්යාපන ක්රියාවලියට වැදගත් දෙයක් ලෙස නො සලකන ලදි. අප එය භාවිත කළේ සතුට සඳහා සහ නිදහසේ කාලය ගත කිරීම සඳහා ය. එහෙත් කිරීටක වෛරසය නිසා අපි දැන් මාර්ගගත ඉගෙනුම් ක්රම ගැන බොහෝ දේ සිතමු. අප තවමත් සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටක් බැවින් රටේ බොහෝ සිසුන්ට ඔවුන්ගේ ඉගෙනීම දිගට ම කර ගෙන යාමට තාක්ෂණික පහසුකම් නොමැත. එහෙත් මෙම පහසුකම් නොමැති අය, ශ්රී ලංකා අධ්යාපන මට්ටම ඉහළ නැංවීම සඳහා වැඩි පියවරක් ගැනීමේ වැදගත්කම පිළිබඳ ව දැන් වඩාත් දැනුම්වත් වී සිටිති. අනාගතයේ දිනක, “අප සංවර්ධිත රටක්” යන නාම පුවරුව සාක්ෂාත් කර ගැනීම සඳහා, මෙම නව දැනුම්වත්භාවය සැබවින් ම හොඳ සංඥාවක් ලෙස දැක ගත හැකි ය.
නිගමනය
තණකොළ මිය ගිය පසු, වර්ෂාව එය නැවත පණ ගන්වයි. කොරොනා වයිරස්, අපේ ජීවිතවලට මරණය ගෙනාවේ ය. එය අපගේ ජීවිතයේ සෑම අංශයක් ගැන ම ප්රශ්න කිරීමට ද හේතු වී තිබේ. එය අපගේ යහපත් ක්රියා හා නරක ක්රියා පිළිබඳ වාර්තාවක් අපට භාර දී ඇත. එම නරක ක්රියා වෙනස් කළ හැක්කේ මිනිසුන්ට පමණක් බව ද එය අපට පෙන්වා දී ඇත. කොරෝනා වයිරසය හේතුවෙන් අප නිවසේ ගත කරන කාලය, ජීවිතයේ සැබෑ අරමුණ වඩාත් හොඳින් අවබෝධ කර ගැනීම සඳහා සාර්ථක මාවතකි. මගේ මතය අනුව, කිරීටක වෛරසය රොබෝ තත්ත්වයෙන් වෙනස් වූ, සැබෑ මිනිසුන් බිහි කිරීමට උපකාරී වී තිබේ. එය අපට අනුගමනය කිරීමට, යථාර්ථයේ අත්පොතක් ඉතිරි කර ඇත. එනම් සැබෑ ජීවිතය, සැබෑ ළමා කාලය, සුන්දර පරිසරය සහ තවත් බොහෝ දේ ය. දැන් අප කළ යුත්තේ සොබාදහම් මව අපට හැකි පමණින් ආරක්ෂා කිරීමයි. දරුවන්, ආච්චිලා, සීයලා සහ සොබාදහම සමඟ සිටීමට දෙමාපියන් කාලය ගත කරන අතර, එය ජීවිතයේ සැබෑ අරුත අපට ලබා දෙයි. ශිෂ්යයකු වශයෙන්, දෙමව්පියන් දරුවන් සමඟ වැඩි කාලයක් ගත කළ යුතු බවත්, සෑම දිනක ම කෙටි කාලයක් සඳහා පවා ඔවුන්ගේ ළමා කාලය භුක්ති විඳීමට ඉඩ දිය යුතු බවත් මම අවධාරණය කිරීමට කැමැත්තෙමි.
අවසන් වසයෙන් මම පාඨකයින් වන ඔබෙන් ඉල්ලීමට කැමතියි, ඔබ මෙම ලිපියෙන් යමක් ලබා ගන්නේ නම්, ඉතා සුළු දෙයක් වුව ද, කරුණාකර එය වෙනත් පුද්ගලයකු සමඟ බෙදා හදා ගන්න. මතක තබා ගන්න; අපට අවශ්ය තරම් ස්නායු ලැබුණ හොත් ඕනෑම දෙයක් කළ හැකි ය. ලෝකය වෙනස් කිරීමට උදව් කිරීමට ඔබ ගැන සහ ඔබේ සුවිශේෂී හැකියාව ගැන විශ්වාස කරන්න. මෙම වසංගතයට පෙර සහ වසංගත කාලය තුළ ශ්රී ලංකා සමාජය පිළිබඳ මගේ පිළිබිඹුව මෙයයි. පුද්ගලයකුට වඩා හොඳ ලෝකයක් සඳහා ධනාත්මක බලවේගයක් විය හැකි නමුත් අපට දැක්ම, නොපසුබට උත්සාහය සහ නිර්මාණශීලිත්වය සහිත ධෛර්ය සම්පන්න පුද්ගලයන් අවශ්ය වේ. මිනිසුන් සහ ප්රජාව වෙනස් කළ හැකිය. එය විශ්වාස කරන්න. බලාපොරොත්තු සුන් කර නො ගන්න.
To cite this work, please use the following reference:
Shamini, U. (2020, December 16). Think on matters positively: The impact of Covid-19 in Sri Lankan society. Social Publishers Foundation. https://www.socialpublishersfoundation.org/knowledge_base/think-on-matters-positively-the-impact-of-covid-19-in-sri-lankan-society/